Klub Ekspedycyjny to nieformalne zrzeszenie ciekawych ludzi, którzy lubią przygodę, dla których praca nigdy nie była lub przestała być najważniejszym zajęciem w życiu.
Plaże na Seszelach należą do najpiękniejszych na ziemi. Niemalże zawsze graniczą z dżunglą i charakteryzują się wielkimi granitowymi skałami porozrzucanymi po piasku. Woda w morzu tuż przy plaży jest płytka, bardzo ciepła i obfituje w przepiękną rafę koralową, w której żyje mnóstwo ryb. Nie ma leżaków i parasoli. Za to ogromne drzewa dają fantastyczne schronienie przed równikowym słońcem. Krajobraz jest kosmiczny.
Nasza wyspa położona jest w północnej części archipelagu Seszeli. Jest maleńka – ma niecały kilometr kwadratowy powierzchni. Od najbliższego portu i lotniska dzieli nas prawie 100 kilometrów. Jesteśmy sami pośrodku Oceanu Indyjskiego.
Dużą część wyspy zajmuje pas startowy i kilka małych domków dla miłośników dzikiej przyrody. Linia brzegowa to pięciokilometrowa, bielusieńka plaża – idealne miejsce na wycieczki o wschodzie słońca.
Na wyspę nie da się dopłynąć statkiem – rafa koralowa oraz niebezpieczne fale i prądy morskie uniemożliwiają zbliżenie się do plaży. Jedyny kontakt z cywilizacją ma miejsce codziennie punktualnie o godzinie 11.00, gdy na na zielonej łące ląduje Twin Otter. Przywozi jedzenie i inne niezbędne produkty oraz za każdym razem kilkoro ludzi kochających spokój, ciszę, absolutnie ciemne noce, żółwie i ptaki.
Nasz domek nie ma okien. Przez całą noc słuchamy żółwi chodzących przed werandą oraz ptaków prowadzących intensywne życie na okolicznych drzewach i tupiących w nasz blaszany dach. Tuż przed świtem budzi nas śpiew półtora miliona ptaków, które tej nocy zamieszkały na wyspie.
Książka dostępna w dobrych księgarniach
Dziecko jest dla każdego mężczyzny wyzwaniem. Jeżeli jest to syn, to wyzwanie jest większe. Gdy chłopiec ma już prawie siedem lat, zmienia się formuła wakacyjna. Przychodzi czas na wyprawy, eskapady i ekspedycje.
Po wielu rodzinnych wypadach do Azji Południowo-Wschodniej, postanowiliśmy zmienić kierunek. W pewien styczniowy poranek Bruno postawił na kuchennym stole globus i zaczęliśmy się nim bawić. Priorytety były dwa: musi być ciepło i musi być bliżej, niż do Azji. Wybór szybko padł na Karaiby. Wybór był tylko na pozór prosty. W skład Karaibów wchodzą bowiem liczne państwa wyspiarskie oraz całkiem sporo terytoriów zależnych od Ameryki i państw europejskich.
Książeczka jest opisem rodzinnej wyprawy do południowej Tajlandii. Przygotowana została w formie prostej czytanki dla sześcioletniego dziecka.
Plan wyprawy jest prosty: jedziemy w sprawdzone przeze mnie w ostatnich dziesięciu latach miejsca; w miejsca, które odwiedzałem podróżując z plecakiem. Odwiedzamy zachodnią część wyspy Flores. Stamtąd ruszamy łódką na Komodo w poszukiwaniu największych jaszczurek na ziemi – smoków albo jak inni mówią waranów z Komodo. Kolejny punkt programu to pola ryżowe na Bali. I na koniec rarytas: moje ulubione miejsce w dżungli: lecimy na Borneo w poszukiwaniu naszych kuzynów – orangutanów oraz niezwykle rzadkich okazów naczelnych – nosaczy sundajskich, umieszczonych w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. W tajemnicy przed wszystkimi, a w szczególności przed uczestnikami wyprawy zataiłem jeszcze jeden ważny punkt programu: nocleg w dżungli! 
„Siedzę sobie w piątkowy wieczór, na kilka dni przed wigilią w pustym schronisku w Dolinie Pięciu Stawów Polskich i czytam zaległą prasę codzienną. Na pierwszych stronach od kilku miesięcy dominuje jedno słowo: „Kryzys!”. Świat się właśnie bardzo zmienia. Nadchodzi nowa era. Może by tak spróbować nakreślić perspektywy najbliższych kilkudziesięciu lat? W tej opowieści o moim życiu, o mojej pracy i o moich podróżach oraz spostrzeżeniach i obserwacjach napiszę o żmudnej pracy, o naszych bliźnich, którzy mieszkają daleko od nas, o wspaniałych zwierzakach oraz naturze, jakie dal nam Pan Bóg. Napiszę o tym co najpiękniejsze w naszym życiu i na naszym świecie. Odkryję też to, co pomijalne, bo zawistne, złośliwe. Pracy poświęcę dużo miejsca, albowiem doszedłem w niej w ostatnich latach do wielu zaskakujących wniosków. Napiszę, po co pracować, jak pracować, jak nie pracować i jak godzić pracę zawodową z życiem. Pokażę piękno świata, w którym żyjemy i który zobaczyłem na własne oczy.”.jpg)
Bruno Major & Tomasz Major
Bruno Major & Tomasz Major